Niet alleen ging ik op deze vrijdagavond met een half hangend gezicht naar huis, maar blijkbaar ook met stress. Stress. Wat is dat dan precies? Ik heb dat nooit. Het internet vertelde me dat het ‘een toestand van psychische spanning en druk’ bleek te zijn. Ik snapte nu wat stress betekende, maar kon dat totaal niet terugvinden bij mezelf.
Mijn relatie eindigde aan het begin van het laatste schooljaar. Gelukkig gingen we uit elkaar als goede vrienden. Ik besloot deeltijd in plaats van voltijd te gaan studeren zodat ik genoeg kon werken om alle vaste lasten weer zelf te betalen. Ik werd aangenomen bij mijn stagebedrijf en ik woonde weer lekker alleen. Perfect toch?
Toen het nieuwe jaar aanbrak besloot ik een voorbeeldstudent te zijn en eerder met mijn scriptie te beginnen dan van me werd verwacht. Zo had ik alle tijd en ruimte voor mijn onderzoek, het uitschrijven en alle aanpassingen. Op deze manier wilde ik ervoor zorgen dat ik zo min mogelijk stress zou ervaren, want naar aanloop van mijn afstuderen waarschuwde iedereen me al voor het zwaarste stuk van mijn opleiding: scriptie en afstuderen. Had ik dat ook gelijk even ondervangen, niks geen stress.
Scriptie ingeleverd, kat in het bakkie. De zomer kon beginnen. Tot ik ineens mijn scriptie terug kreeg en hoorde dat ik was gezakt. Een 4. Geen idee hoe dit kon. Ik was toch zo op tijd begonnen? Oké, schouders er weer onder en ik kreeg twee weken de tijd om aanpassingen te doen en het weer in te leveren. Toen ineens was daar ‘de vrijdagavond’.
Alles was toch perfect? Geen stress. Alles goed voor elkaar. Mijn omgeving begreep niet wat ik bedoelde. ‘’Je relatie is net uit’’, ‘’Je moet alles nu alleen doen’’, ‘’Afstuderen is hartstikke zwaar en je werkt daarnaast ook nog bijna fulltime’’. ‘’Niet zo gek hoor dat je er nu zo bij zit.’’
Ik snapte er niks van. Ik heb geen moment stress ervaren en nu ineens zegt mijn lichaam en heel mijn omgeving wat anders. Van mijn werk moest ik een paar weken thuis blijven. School vertelde me dat het verstandig was dat ik mijn scriptie ná de zomer zou inleveren en niet over twee weken al.
Daar zat ik dan, thuis op de bank met mijn scheve gezicht zonder werk of school. Gelukkig was het zomer en heb ik veel tijd doorgebracht met mijn lieve vrienden en familie. Ik vond rust, al was ik er nog steeds van overtuigd dat ik daarvoor niet echt onrust had ervaren. Langzaamaan startte ik weer met werken en de deadline van de scriptie kwam ook steeds dichterbij, dus begon ik ook daar weer mee.
Scriptie ingeleverd. Weer aan het werk. Ik zit met vrienden op het strand als ik de verlossende e-mail krijg: ‘’Gefeliciteerd, Je mag je scriptie gaan verdedigen!’’ wat ongeveer betekent dat je het hebt gehaald, tenzij je het niet mega verpest tijdens de verdediging. Ik moest huilen van opluchting, verdedigde een week later en studeerde dan eindelijk af.
Na de basisschool, de middelbare school, een paar maanden hbo, een paar jaar de zorg opleiding en daarna weer 4,5 jaar hbo, is het klaar.
Klaar. Geen huiswerk, toetsen, projecten en scripties meer. Het is klaar.
En nu?